همانطور که پیشتر گفتیم فرش و قالی به علت تجزیه پذیر بودن پشم، ابریشم و پنبه تاریخ دقیقی از زمان پیدایش هنر و ریسندگی و بافندگی به مورخان نمی دادند و همه ی تاریخچه مربوط به فرش متعلق به روایات و مستندات مکتوب بود و هیچ نمونه فیزیکی از فرش های قدمت دار در دسترس نبود از این روی قدمت فرش و هنر فرش بافی حدود 1000 سال قبل پیش بینی می شد. یعنی اگر هنر فرش و فرش بافی پیش از به وجود آمدن خط و نوشتن هم پدید آمده بود هیچ نمونه فیزیکی که این حقیقت را بر ما برملا کند، باقی نمانده بود. با کشف قالی پازیریک حالا دانشمندان یک منبع تحقیقی فیزیکی و مستند داشتند تا برای بسیاری از فرضیات و سوالات خود، پاسخی درست داشته باشند. فرش پازیریک به عنوان قدیمی ترین فرش که از تجزیه و نابودی به واسطه یخ در امان مانده بود به نقطه عطف مهمی در تاریخچه فرش دستبافت تبدیل شد. تحقیقات بر روی پازیریک به دانشمندان کمک کرد شکل و میزان توسعه حرفه ریسندگی و بافندگی را در تمدن های چند هزار سال پیش را بدانند و بتوانند تاریخی واقعی تر با قدمتی بیشتر برای هنر فرش و فرش بافی پیش بینی کنند.